Επιστροφή

Έχω κρυφτεί στα δάση της παιδικής ηλικίας μου.

Τα είχα λησμονήσει μα πάντοτε τα είχα ανάγκη.

Δεν έχω πέτρες μέσα μου και νιώθω όπως πρώτα.

Αναζητώ συγκλονισμένος το κρυμμένο παραμύθι

στα μυστικά τοπία της λυτρωτικής μελωδίας.

Ψάχνω στη μνήμη την απαραίτητη λήθη.

Αγγίζω τους κορμούς και ξεκουράζομαι.

Ακούω το θρόισμα των φύλλων και ξεχνάω.

Τα βήματά μου ελαφριά, η ανάσα μου καθαρή.

Η όρασή μου πεινασμένη για παιχνίδια.

Οι βλαβεροί άνθρωποι έχουν μείνει πίσω.

Είμαι απίστευτα ελεύθερος και γαλήνιος.

Βαδίζω δίπλα και μαζί με το ποτάμι.

Ξαφνικά κοντοστέκομαι από έναν ήχο.

Μια ψιθυριστή φωνή μου γνωστοποιεί :

Αν θέλεις να μείνεις για πάντα εδώ,

βρες τη λύση στο μυστήριο αυτό.

Γίνομαι ξανά ο μεθυσμένος ερευνητής.

Συλλέγω στοιχεία με καρδιά αλλοτινή.

Ταχύς σαν τον άνεμο και σιωπηλός σαν τη ζωή.

Σε στοιχειωμένο τόπο έχω γίνει φυγάς.

Το χάιδεμα του τρόμου είν' ευεργετικό.

Στο ρολόι ο χρόνος μου βγάζει τη γλώσσα

μα πριν το καταλάβω έχω βρει τη λύση.

Εμπρός μου σαν σε γιγάντια οθόνη

ανάβουν στον ορίζοντα οι παλιές ταινίες.

Εκείνες που μ' εκστασιάζαν τα σαββατοκύριακα.

Μετά το άγχος των μαθημάτων και των τεστ.

Εκείνες που έβαφαν κόκκινο, μπλε και κίτρινο

τον κόσμο γύρω μου μετά από κάθε προβολή.

(Αντώνης Μπούζας)