Ανεβήκαμε σε σκάλες τεράστιες.
Καρφώσαμε τα σύννεφα καλά
ώστε να τα βαστά γερά ο ουρανός.
Από μέσα τους βγήκαν δυο χέρια.
Οι άνθρωποι ενθουσιάστηκαν
μπροστά στη θέα των χεριών.
Ήταν κάτι το πρωτόγνωρο.
Τους τράβηξε έξω απ' την ζωή.
Ταυτόχρονα, μερικοί ακροβάτες
σκαρφάλωναν σε αόρατα σκοινιά.
Έφταναν ψηλά και έπεφταν στη γη
μεταμορφωμένοι σε ηλιαχτίδες.
Τα μεγάλα χέρια έπιασαν το έδαφος
και το έσπασαν στα δύο
ώστε από μέσα του να βγει
ο αληθινός κρυμμένος κόσμος.
Εμείς όμως δεν τον είδαμε.
Βλέπουμε αυτόν που μας δείχνουν.
Η όρασή μας ψεύδεται.
Γιατί ποτέ εδώ δεν μας ανήκε.
Όλα τα του κόσμου μας που νομίζεις ότι ξέρεις
για τα οποία οι όντως έξυπνοι αμφιβάλλουν.
Φτάνει η ώρα του θανάτου σου
και δεν έχεις μάθει απολύτως τίποτα.
(Αντώνης Μπούζας)
