Κολυμπάω στο πάτωμα του σπιτιού μου.
Αυτή τη ζωή επέλεξα μετά το τέλος.
Όταν ο άνθρωπος σκότωσε τον εαυτό του.
Όταν ερήμωσε ο πλανήτης ολόκληρος.
Οι τελευταίες μέρες ήταν βασανιστικές.
Γινόμασταν όλο και λιγότεροι.
Έπειτα, με ρώτησαν οι άυλοι ουράνιοι,
ποια θες να είναι η επόμενη ζωή σου;
Πηγαίνω από την κουζίνα στο σαλόνι.
Το πάτωμα είναι σαν θάλασσα.
Όλα τα πράγματα γύρω μου τεράστια.
Είναι εξόχως συναρπαστικό.
Αισθάνομαι μία απέραντη γαλήνη.
Οι λάμπες, τα πολύφωτα πάντα αναμμένα.
Νιώθω σαν ακούραστος ταξιδευτής.
Σ' αυτό το μέρος έζησα και ξαναζώ.
(Αντώνης Μπούζας)
