Υπάρχει κάπου στον πλανήτη μας
μια χώρα που δεν την έχει ο χάρτης.
Η τηλεόραση ποτέ δεν την ανέφερε.
Είν' ελάχιστοι οι άνθρωποι που την ξέρουν.
Διάβασα γι' αυτήν σε παλαιά βιβλία.
Σε αρχοντικά προηγούμενων αιώνων.
Κεριά και μυστικά περάσματα.
Σαλόνια και βιβλιοθήκες άλλων εποχών.
Τη χώρα αυτή δεν βρίσκεις εύκολα.
Απρόσμενα εμφανίζεται μπροστά σου.
Κι εκεί που θα τη βρεις άλλοι δεν την βρίσκουν.
Όσοι την συνάντησαν έτρεμαν αφηγούμενοι.
Λέγεται ότι δεν υπάρχει άνθρωπος εντός της.
Ακούγεται πως δεν υπάρχουν ούτε ζώα.
Αντιθέτως βλέπεις παντού ξύλινες κούκλες.
Ασάλευτες και ντυμένες και όλες τους κοιτούν εσένα.
Απόλυτη κι αλλόκοτη ησυχία βασιλεύει.
Δέντρα, λιβάδια και σπίτια με κούκλες.
Όσες ώρες ή μέρες είσαι σε αυτό το μέρος
αισθάνεσαι πως κάτι αόρατο σε ακολουθεί διαρκώς.
Ας μην ψάχνουμε πράγματα που δεν κατανοούμε.
Δεν είμαστε τίποτε άφοβοι εξερευνητές.
Ας διαβάζουμε ασφαλείς δίπλα στο τζάκι.
Μακριά από τα ανεξήγητα που μας περιμένουν.
(Αντώνης Μπούζας)
