Γνώριζε τη σπηλιά από μικρό παιδί.
Ποτέ κανείς δεν είχε μπει μέσα της.
Υπήρχε θρύλος για φτερωτά τέρατα.
Την ατένιζε πάντα από μακριά.
Κάποτε το αποφάσισε και ετοιμάστηκε.
Πήρε φαγητό κι εξοπλισμό και πήγε.
Δεν είπε τίποτα στους φίλους του.
Μετά τον ψάχνανε μάταια για χρόνια.
Κοντοστάθηκε στην είσοδο με δέος.
Εισήλθε έπειτα από πολλή σκέψη.
Την πρώτη ώρα θόρυβοι ακαθόριστοι.
Ύστερα έφτασε ακόμα πιο βαθιά.
Σε μια γωνιά χνάρια ματωμένα.
Γραμμένες κάπου λέξεις μη ανθρώπινες.
Πινακίδες συνέχεια συναντούσε.
Κάτι του έλεγαν που δεν κατανοούσε.
Οι θόρυβοι ώρες μετά δυνάμωσαν.
Ήταν λες και γινότανε κάτι μεγάλο.
Σε μια στροφή με τρόμο αντίκρισε
μια πολιτεία χρυσή και τεραστία.
Μια μουσική αντήχησε μελωδική.
Το διαισθάνθηκε, δεν ήταν για καλό.
Δυο φτερωτοί με όψη φρίκης
ήρθαν από ψηλά και τον σηκώσανε.
Έμαθε πολλά για εκείνους,
όσο καιρό περίμενε το τέλος του.
Μάλιστα ένας φτερωτός του είπε
πως σύντομα τη Γη θα κατακτούσαν.
(Αντώνης Μπούζας)
