Κρύψε με στα μάτια σου,
γιατί ο κόσμος αγριεύει.
Πάμε στα παλάτια σου,
γιατί ο άνθρωπος θεριεύει.
Κρύψε με στους φθόγγους σου,
γιατί διαλύθηκε η πλάση.
Τρίψε με στους σπόγγους σου,
γιατί η σάρκα θα σκουριάσει.
Αγάπα με στην κλίνη σου,
γιατί για πάντα νύχτωσε.
Και κράτα με στη μνήμη σου,
γιατί το σκότος πήχτωσε.
Ανέξου με στη μπόρα σου,
αν γύρισα απ' τη βία.
Και δέξου με στη χώρα σου,
του γέλιου μου κυρία.
Φτιάξε με όπου έσπασα
στην κλίνη να ενωθούμε.
Φίλα εμέ κι ας έχασα,
αν θες να νυμφευθούμε.
(Αντώνης Μπούζας)
