Τρίτη 14 Μαΐου 2024

Μερικές απλές σκέψεις

Τα μηνύματα στην Τέχνη είναι μονάχα απόψεις.

Όσο μεγάλος κι αν είναι ο καλλιτέχνης.

Όχι απόψεις λάθος μα ούτε σίγουρα σωστές.

Ο καλλιτέχνης είναι πλάσμα με μυαλό θνητού.

Δεν αποφεύγει τα λάθη όσο κι αν τον θαυμάζουμε.


Η Τέχνη δεν μας μαθαίνει τον κόσμο.

Μας δείχνει μόνο μια πιθανή εκδοχή του.

Και όλες οι μεγάλες γνώσεις που αποκτήσαμε

σε αυτή τη ζωή δεν είναι καθόλου δεδομένες.

Ποτέ δεν θα μπορέσω να ξέρω στα σίγουρα.


Έρχεται όμως μια στιγμή που νιώθεις

πως αυτός πράγματι κάτι έχει καταλάβει.

Αυτή η πολύ σπάνια στιγμή του καλλιτέχνη.

Μια πρόταση μέσα σ' ένα μυθιστόρημα.

Λίγα δευτερόλεπτα σε μια ταινία.


Τα βραβεία δίνονται από θνητούς σε θνητούς.

Οι κριτικές θεοποιούνε τους καλούς.

Οι κριτικές υποτιμούνε τους καλούς.

Άραγε πώς θα έκρινε μια οντότητα σοφότερη

τα δημιουργήματα των ανθρώπων;

(Αντώνης Μπούζας)

Τρίτη 7 Μαΐου 2024

Το κλουβί του έσπασε και βγήκε

Έλεγε πως δε θυμόταν

κι όλο τη μνήμη του ρωτούσε.

Ήταν άραγε ψηλός;

Τυφλός τον καθρέφτη κοιτούσε.


Ανέβαινε σε ξυλοπόδαρα

εντύπωση να κάνει.

Είσαι κοντός, πολύ κοντός

του είχε πει η άλλη.


Κρυβότανε σε ρόλους.

Ντρεπόταν τους σπουδαίους.

Κι αυτοί όμως κρυβόντουσαν

κι ας κάναν τους γενναίους.


Κατά βάθος ήξερε.

Μα έπρεπε να βρει τα μάτια

που η κοντή του έκρυψε

στης δίψας τα ποτάμια.


Πόσο κοντός να ήτανε;

Τίποτα στον καθρέφτη.

Ήτανε μικροσκοπικός;

Ένας τον είπε ψεύτη.


Κουτούλησε σ' αεροπλάνο.

Το πέρασε για αναπτήρα.

Εμπιστευόταν κάθιδρος

κάθε ακριβό φωστήρα.


Κόκκινος από ντροπή

έπεσε στο ποτάμι.

Σαν μια ψηλή τον έβγαλε

τα μάτια του είχε πάλι.


Πήρε την ωραία του

και μόνοι τριγυρνούσαν.

Κι από ψηλά όλη τη Γη

άδεια τη θωρούσαν.


(Αντώνης Μπούζας)