Βρυκόλακας

Όλη τη νύχτα σε περιμένω 

κάτω απ' τα δέντρα διψασμένο. 

Μες στο σκοτάδι καλά κρυμμένο 

πλάσμα αιώνων καταραμένο.

Τρώω πουλιά και αρρωσταίνω, 

Σαίξπηρ διαβάζω και σε ζητώ. 

Χωρίς εσένα νύμφη πεθαίνω, 

ποθώ το ξάναμμα το νεκρικό.

Δάκρυ σου φέρνω κι απολαμβάνω. 

Αν ικετεύεις, το λέω ψέμα. 

Όποιο παράδεισο κι αν χτίσεις 

θα τον επνίξω μες στο αίμα.

Είπες σαν μ' έχωσες στο μνήμα, 

μ' άλλους το βιός μου θα το γλεντάς. 

Μα η οργή ήρθε σαν κύμα 

πάντοτε μαύρα για να φοράς.