Έβγαλε ένα βουνό από τη θέση του.
Το κουβάλησε για πολλές μέρες
και το ακούμπησε κάπου μακριά.
Το έκανε γιατί πίστεψε ότι μπορούσε.
Ύψωσε το χέρι του πολύ ψηλά.
Άγγιξε τον ήλιο και έγινε ήλιος.
Τράβηξε κάτω κι έκρυψε το φεγγάρι.
Νόμιζε από πριν πως μπορούσε έτσι να πράξει.
Ο νους του είπε, πάνε σήμερα
και φτιάξε όλους τους χαλασμένους.
Το έκανε με τα ίδια του τα χέρια
τα αδύναμα και άπιστα στο παρελθόν.
Θεώρησε εύκολα πως θα νικούσε
σε μάχη όλα τα μαύρα αυτού του κόσμου.
Επάνω όμως που άγρια βαρούσε
δυστυχώς πίστεψε πως δεν μπορούσε.
(Αντώνης Μπούζας)
