Το αγόρι πίσω από το συρματόπλεγμα

Μια ιδιαίτερη ταινία του πολιτικοποιημένου κινηματογράφου για τα συμβολικά αόρατα συρματοπλέγματα που υψώνει το σύστημα ανάμεσα στους ανθρώπους κρατώντας τους χωρισμένους και φυλακισμένους. Ακόμα, μια αλληγορία για την παιδική, άσπιλη, ονειροπόλα ψυχή που αρνείται να μεγαλώσει και να ωριμάσει στον κόσμο της σκληρής ενηλικότητας. Επίσης, μια ταινία για τη δύναμη της φιλίας η οποία νικάει τα συρματοπλέγματα... Σίγουρα μια πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία για όποιον θέλει να ασχοληθεί η οποία αποτέλεσε για εμένα προσωπικά μια μικρή έκπληξη.

(Αντώνης Μπούζας)

Το πράγμα που πονούσε

Λάμπες φθορίου φώτιζαν 

το χωρίς σχήμα έργο. 

Που παιδευόταν σιωπηλά 

σε σκηνικό αλέγρο. 

Σαν πλαστελίνη ήτανε 

φαιδρή και πατημένη. 

Και ο επόπτης μόρφαζε 

για τη ντροπή που μένει. 

Από ψηλά το έπλαθε 

παλιό κι αφανές τέρας. 

Στυγνή ματιά το χάλαγε 

απόγευμα Δευτέρας. 

Κι όλο εκείνο έστελνε 

άηχες προσευχές. 

Να λάβουν δράση άτρωτοι 

του κόσμου οι σαλπιγκτές.

(Αντώνης Μπούζας)

Άγγελος εξόριστος

Άγγελος εξόριστος στη γη. 

Δεσπόζει πάνω του τεράστια πληγή. 

Άγγελος εξόριστος στις πόλεις.

Πενήντα χρόνια πόνου κι ήρθε μόλις. 

Άγγελος εξόριστος στην κάπνα. 

Βήχει πολύ και μάλλον έχει άσθμα. 

Άγγελος εξόριστος στο πλήθος. 

Μοιάζει ατυχής που έχει ήθος. 

Άγγελος εξόριστος κλαμένος. 

Με τα πολλά μας κουρασμένος. 

Άγγελος που υπέμεινε τη βία. 

Που σαν θνητός βίωσε την κακία. 

Άγγελος εξόριστος που φεύγει. 

Ο χρόνος της ποινής του λιγοστεύει. 

Ανοίγει τα φτερά για πτήση. 

Υπόσχεται πως θα ξαναγυρίσει.

(Αντώνης Μπούζας)