Τηλεφωνώ στις παραισθήσεις μου.
Τηλεφωνώ, παίρνω σε μένα.
Πληκτρολογώ τις αναλύσεις μου.
Μα έχω τα ώτα μου κλεισμένα.
Κλίση αναπάντητη ταξίδευε.
Γυρεύοντας τον εαυτό μου.
Ο σύρτης μου έξω με παγίδευε.
Μακριά από τον άνθρωπό μου.
Μέσω μιας γκόμενας μ' απέρριψα,
ενώ με κοίταγε ένα πλήθος.
Έξω απ' το σπίτι μου με φώναξα.
Γιατί δεν άνοιξε εκείνος;
Λίγο ακόμα προσπαθώ.
Τηλεφωνώ και με ζητάω.
Πίσω μου είμαι κι απαντώ.
Με συγχωρώ και μ' αγαπάω.
(Αντώνης Μπούζας)
