Σε πεδίο μάχης

Ο καλλιτέχνης περπατά σ' ένα χωριό βομβαρδισμένο.

Η πλατεία γεμάτη πτώματα.

Η ψυχή του τους πονά, την έχει πλημμυρίσει θλίψη.

Το κορμί του δέχεται τις σφαίρες που πέφτουν πάνω του βροχή.

Όσο κι αν τον χτυπούν, δεν πρόκειται να πέσει.

Δεν είναι άνθρωπος σαν όλους τους ανθρώπους.

Πρέπει να μείνει όρθιος.

Γιατί φυλάει Θερμοπύλες.

Βλέπει ανθρώπους που τους ήξερε.

Και πόσο τους αγάπαγε...

Ήταν  τ' αστέρια του.

Κι αυτός ΕΙΝΑΙ ο προστάτης τους.

Ακόμα κι αν το κάθε τι πεθαίνει,

και ο ήλιος πάει να δύσει,

ο καλλιτέχνης θα μας σώσει.

Είναι αυτός που τον θάνατο θα καταργήσει.

Γνωρίζει πως το χωριό πρέπει ξανά να ζωντανέψει.

Αυτή θα 'ναι εξάλλου και η ανταμοιβή του.

Σκύβει πάνω από κάθε πτώμα.

Και δίνει το φιλί της ζωής.