Γυναίκα-σκοτάδι

Γυναίκα, σ' αγαπώ!

Είσαι όλεθρος και μακελειό.

Είσαι ο αιώνιος βασανιστής μου.

Με ευνούχισες και κάθε μέρα με σκοτώνεις.

Τα σχόλια κι οι ειρωνείες σου.

Η περιφρόνηση κι οι απιστίες σου.

Σ' όλη τη γειτονιά με ξεφτίλισες.

Όλοι με δείχνουν και γελούν.

Πόσο σε λατρεύω, Θείο χάος!

Κατασπάραξέ με πάλι σήμερα,

σε ικετεύω!

Έτσι μ' αρέσεις...

Είμαι τρελός, τ'ομολογώ.

Στον έρωτα, όλοι τρελοί γινόμαστε.

Θεά της απελπισίας.

Μούσα των μελαγχολικών καλλιτεχνών.

Φέρε στο μέσα μου σκοτάδι.

Βγάλε απ' το μάτι μου το δάκρυ.

Σπρώξε με στην άβυσσο,

πάτα στα συντρίμμια μου,

χόρεψε στον τάφο μου.

Χόρεψε γυμνή και αποπλάνησε καινούργια θύματα.

Το φιλί σου χειροπέδα.

Εσύ το μυαλό μου σάπισες.

Μ' ένα σου βλέμμα μ' έκανες παρανάλωμα,

κι ακόμα καίγομαι.

Καθημερινά θα καίγομαι και θα ουρλιάζω.

Αφέντρα του ερέβους.

Αληθινό, πανέμορφο πρόσωπο του Χάρου,

παραδίνομαι, πάρε με!

Πάμε να ξεψυχήσω στο κρεβάτι σου με βογκητά.

Γυναίκα,

ω γυναίκα,

γυναίκα-αράχνη σε λέω τελικά.