Δύο παιδιά κρατούν τον έρωτα

Πλαγιάσανε δίπλα στο κύμα. 

Σε παραλία δίχως πέτρες. 

Άνθρωποι άλλοι δεν υπήρχαν. 

Και όλα μπλε είχαν βαφτεί. 

Του είπε εύκολα λυγίζει. 

Πως είναι αδύναμη πολύ. 

Οι φίλες της την κοροϊδεύουν. 

Και την τρομάζει η ζωή. 

Δεν θέλω είπε τα λεφτά σου. 

Ούτε τ' αμάξια τ' ακριβά σου. 

Θέλω να είμαστε μαζί 

σ' αυτό το δύσκολο ταξίδι. 

Της είπε, σε θέλω όπως είσαι. 

Ας μην μεγαλώσουμε ποτέ. 

Με μαγεύει το κορμί σου 

μα πιο πολύ το βλέμμα σου. 

Είσαι το χάδι είπε 

που σκοτώνει τους χειμώνες. 

Είσαι πανέρι με αστέρια 

που φέρνουν καλοκαίρια.

(Αντώνης Μπούζας)