Ιστορία φόβου

Χιόνι κι αέρας δυνατός. 

Εκείνη μπρος στο τζάκι. 

Έχει κλείσει έξω το σκοτάδι. 

Μουρμουρίζει έναν παλιό σκοπό. 

Κρούει τη θύρα κάποιος 

κι εκείνη πάει να ανοίξει. 

Κανένας πίσω από την πόρτα 

και αφημένο ένα περίεργο κουτί. 

Βροντά την πόρτα ταραγμένη. 

Τα ιδρωμένα χέρια ανοίγουν το κουτί. 

Αντικρίζει γνώριμο εργαλείο ματωμένο. 

Το καταστρέφει και βαθιά ανησυχεί. 

Λίγο αργότερα κρούει ξανά η θύρα. 

Την ανοίγει βαστώντας πιστόλι. 

Έξω περιμένει ακόμα ένα κουτί. 

Άφαντος και πάλι ο εκβιαστής. 

Την κυριεύει υστερία και ξεσπάει, 

καθώς σεντόνι βρίσκει μέσα 

με το οποίο τύλιξε το θύμα της. 

Στο τζάκι το πετά και περιμένει. 

Αγριεμένη κι επικίνδυνη. 

Του εκβιαστή το θάνατο ποθεί. 

Οι φλόγες δημιουργούν σκιές. 

Και η σιωπή σκοτεινός ήχος. 

Για τελευταία φορά ο άγνωστος χτυπάει. 

Ορμάει εκείνη έξω και παγώνει, 

καθώς ένας νεκρός στέκει λειψός 

και με ματιά του μίσους την καρφώνει.

(Αντώνης Μπούζας)