Βρέθηκες σε λιβάδι ηλιόλουστο
και είχε χέρια για λουλούδια.
Ο ήλιος-βρυκόλακας σε ορεγόταν.
Στο βάθος υπήρχε αλλόκοτη μορφή.
Έγινες ξανά παιδί και έτρεχες.
Έκανες χειραψίες στα λουλούδια.
Ήσουν ελαφρύς σαν πούπουλο.
Έλειπαν του μέσα σου τα βάρη.
Ξάπλωσες κι έλεγες παραμύθια.
Ο ήλιος μόρφαζε με αγαλλίαση.
Χοροπηδούσες αιωρούμενος.
Σε άγγιξε του μύθου ίαση.
Κι όλη την ώρα προσπαθούσε
να σε δαγκώσει ένα θηρίο.
Εσύ όμως πια είχες σωθεί
κλεισμένος μέσα στο βιβλίο.
(Αντώνης Μπούζας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου