Η αλλόκοτη υπόθεση που ξεχάστηκε

Δε χρειάζεται να σας πω πού συνέβησαν τα γεγονότα.

Ένα δάσος πολύ παράξενο κι ένα χωριό του μυστηρίου.

Άρχισαν να εξαφανίζονται άνθρωποι στο δάσος.

Από αυτούς δεν έβρισκαν μετά ούτε ίχνη αίματος

ούτε κάποιο δικό τους αντικείμενο, ρούχο ή παπούτσι.

Οι κάτοικοι του χωριού απέκτησαν βλέμμα στοιχειωμένο.

Ξαφνικά θυμήθηκαν όλες εκείνες τις παλιές δοξασίες

που η εξέλιξη κι η επιστήμη τελικά ποτέ δεν νίκησαν.

Μιλούσαν χαμηλόφωνα λες και φοβούνταν κάτι.

Μόνιμη απουσία του ήλιου εκεί αλλά ποτέ βροχή.

Και η ψυχή του ανθρώπου δεν γίνεται ποτέ ενήλικη

και πάντοτε επιθυμεί να ξαναβρεί τα παραμύθια.

Έφτασε στο μέρος εκείνο ερευνητής του υπερφυσικού.

Έψαξε στο δάσος κι αισθάνθηκε γύρω του παρουσίες.

Οι οποίες όμως δεν είχανε υπάρξει ποτέ ως άνθρωποι.

Πήγε και μια ομάδα επιστημόνων με μηχανήματα

κι αφού δεν κατόρθωσαν άκρη να βγάλουν

ανέφεραν την υποψία πως ίσως υπήρχε πύλη.

Δηλαδή είσοδος και έξοδος για κόσμο άλλο.

Και οι εξαφανίσεις πλήθυναν σ' ανησυχητικό βαθμό.

Οι γέροι τα βράδια, δίπλα σε μικρές πηγές φωτός,

έλεγαν ιστορίες που ξυπνούσαν τη μέθη των ψυχών.

Πως όλους όσους χάθηκαν στο σκοτεινό το δάσος

τους είχανε πάρει τα στοιχειά της φύσης κι οι νεράιδες.

Αφού πρώτα τους μαγέψανε για να τους ελέγξουν.

Ακούστηκαν πολλές απόψεις τον καιρό εκείνο

όμως απάντηση δεν δόθηκε στο τί είχε συμβεί.

Οι εξαφανίσεις έπαψαν και οι εποχές πέρασαν.

Όμως οι κάτοικοι του μέρους δεν αισθάνονται ασφαλείς.

Γιατί το νιώθουν πως κάτι παραμονεύει σιωπηλό.

(Αντώνης Μπούζας)