Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017

Μειδίαμα για τον δειλό

Χτυπούνε κύματα το παραθύρι μου. 
Κεριά φωτίζουν το κρησφύγετό μου. 
Ποτίζω κοκκινέλι το λαρύγγι μου. 
Σωσμένος απ' τον συρφετό μου. 

Χωμένο στης θαλάσσης τα εντόσθια 
το κάστρο μου αργά μου ψιθυρίζει.
Θεών λησμονημένων πανοράματα. 
Χαμένη ουτοπία μουρμουρίζει. 

Αγάλματα τεράτων ματαιόδοξων 
αγέρωχα κοσμούν τους διαδρόμους. 
Εμπρός μου με κρωξίματα αποτρόπαια 
θρασύτατα λαλούν δικούς τους νόμους. 

Ασφαλισμένος κι ανελεύθερος. 
Ως πρόγευμα κρατώ τον πυρετό μου. 
Αιχμάλωτος πραγμάτων επικίνδυνων. 
Σωσμένος όμως κι απ' τον συρφετό μου.

(Αντώνης Μπούζας)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου