Έχω την αίσθηση ότι δεν υπάρχει καλύτερη απεικόνιση του απόλυτου Κακού σε μια ταινία από εκείνη στον ''Εξορκιστή'' μέσω του χαρακτήρα του δαιμονισμένου κοριτσιού που καλούνται οι ιερείς να ελευθερώσουν από την σκοτεινή οντότητα που έχει κυριαρχήσει μέσα του. Με την λέξη Κακό αναφέρομαι σε οποιαδήποτε εκ των εκφάνσεων του σκοταδιού αυτού του κόσμου στην ζωή ενός από εμάς. Στο παραμορφωμένο, εφιαλτικό, δαιμονικό πρόσωπο του παιδιού ο καθένας βλέπει να καθρεφτίζονται όλα εκείνα που στοιχειώνουν την παραμονή του σ' αυτή τη γη και που τον φοβίζουν σε καθημερινό ακόμα επίπεδο. Μπορεί να είναι η εγληματικότητα, τα ναρκωτικά, η βια σε κάθε μορφή της, η απανθρωπιά του αστικού περιβάλλοντος και ορισμένων ανθρώπων-φορέων αρνητικής ενέργειας, ακόμα και ο θάνατος έτσι όπως τον αισθανόμαστε καθημερινά να μας κυκλώνει και να μας απειλεί από τόσες και τόσες ιστορίες. Ο σκηνοθέτης κατόρθωσε αυτά κι άλλα πόσα να τα χωρέσει σε ένα βλέμμα και σε μια φωνή επιδιώκοντας ταυτόχρονα να τα εξευγενίσει καθώς η τέχνη δεν είναι ασχήμια αλλά ομορφιά ακόμα κι αν το θέμα της είναι άσχημο. Ο εξευγενισμός τούτος συνετελέσθη κατ' αρχάς στην φοβισμένη ψυχή του σκηνοθέτη και έπειτα στην εξίσου φοβισμένη ψυχή του θεατή. Όταν εκπολιτίζεις το Κακό, το αποδυναμώνεις και σταδιακά το εκμηδενίζεις.
Σενάριο γεμάτο συμβολισμούς περί της μάχης σε μεταφυσικό ή φιλοσοφικό επίπεδο μεταξύ του Καλού και του Κακού γύρω μας στη φύση αλλά και μέσα μας. Σκηνοθεσία που καθιστά το έργο έναν από τους κορυφαίους φιλμικούς εφιάλτες και που μοιραία προκαλεί ψυχολογικά τραύματα ακόμα και στους ενήλικες. Ηθοποιία που υπηρετεί πιστά την εξιστόρηση ενός μεγαλεπήβολου μύθου. Τρόμος απτός και βαθύτατα ρεαλιστικός ο οποίος προσδίδει στην ταινία την μορφή τεκμηρίου και όχι ευρήματος της φαντασίας. Είναι η πιο επιτυχημένη εμπορικά ταινία τρόμου όλων των εποχών. Ορόσημο της δεκαετίας του εβδομήντα. Και αιτία που πάρα πολύς κόσμος τότε πλημμύρισε τις εκκλησίες και πίστεψε πραγματικά ότι υπάρχει κάτι άλλο, πέρα από το αισθητό.
(Αντώνης Μπούζας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου