Καλοκαιρινή έκσταση

Οι προβολείς θα ζωγραφίζουν
πάντα την αμμουδιά εκεί.
Τα οπίσθιά σου θα μαστίζουν
τον ουρανό κι όλη τη γη.

Φλέβες θα έχουνε οι βράχοι,
χώμα στα μάτια οι τρελοί.
Ωδές θα στιχουργούν οι Φαύνοι
για το παρθενικό φιλί.

Βιολιά θα σπαρταρούν στα χέρια
και το λιοντάρι στη σιωπή.
Άνθη θα γίνουν τα νυστέρια
κι ο Χάροντας θα κηδευθεί.

Και κάπου εκεί θα συναντήσω
εσέ ερωτική μου μπόρα.
Ευτυχισμένο θα με σύρεις
στων μαρτυρίων μου τη χώρα.

(Αντώνης Μπούζας)

Αστρικός περίπατος

Απόθεσα το σώμα μου
στ' αφράτα τα σκεπάσματα
τα ίδια με στήθη γυναικός.
Ο ύπνος γενναιόδωρος
με δέχθηκε στο άρμα του.

Βγήκα μετά στο σεληνόφως
αιθερική ψυχή της νιότης.
Περπάτησα σα μαγεμένος
κάτω απ' τα άστρα λες και είδα
της πρώτης μέθης τη μορφή.

Προορισμό δεν είχα τότε,
γιατί τον δρόμο λαχταρούσα.
Προορισμό δεν έχω ακόμα,
γιατί ποτέ μου δε θα φτάσω
κομήτη πάθους σαν θυμίζω.

Δίπλα σε ποταμό του μύθου
σ' είδα αιθερικό μου ταίρι.
Τα σώματα αγαπηθήκαν
κι όταν ο χρόνος απεφάνθη
της ύλης είδα γυρισμό.

(Αντώνης Μπούζας)