Ένας ιός έχει ξεκληρίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της γης και τους υπόλοιπους τους έχει μετατρέψει σε βρυκόλακες. O μοναδικός άνθρωπος στον οποίο δεν συνέβει τίποτα από τα δύο, ένας επιστήμονας, την ημέρα γυρνάει όλη την πόλη ψάχνοντας για τροφή και για τους βρυκόλακες, τους οποίους παλουκώνει και καίει. Και τη νύχτα κλειδαμπαρώνεται στο σπίτι του που τα βαμπίρ περικυκλώνουν και προσπαθούν να μπούνε μέσα, φωνάζοντας το όνομά του.
Μια αποκαλυπτική ταινία τρόμου και επιστημονικής φαντασίας με άρτια φωτογραφία, άριστη ηθοποιία, άκρως ενδιαφέρον και καλοδουλεμένο σενάριο και μια σκηνοθεσία που με ελάχιστα μέσα και λίγα χρήματα καταφέρνει τα μέγιστα. Η καλή σκηνοθεσία εξάλλου συνήθως δεν φαίνεται στις υπερπαραγωγές, άλλα κυρίως στις low budget ταινίες. Εκεί όπου οι δημιουργοί δεν έχουνε καμία ευκολία. Πράγματι, η λιτότητα αλλά όχι φτήνια των εικόνων και γενικότερα του αποτελέσματος καταφέρνει να σε κερδίσει.
Η ταινία αποτελεί έναν προβληματισμό πάνω στο θέμα ''επιστήμη''. Είναι κάτι καλό τελικά ή μήπως όχι και τόσο; Νομίζω ότι η αλήθεια κρύβεται στη φιλοσοφική θεώρηση ότι δεν υπάρχει καλό και κακό. Η επιστήμη ανάλογα με τον εκάστοτε χρήστη της μπορεί να αποδειχθεί η μεγαλύτερη ευλογία, αλλά και η μεγαλύτερη καταστροφή. Έτσι και στο έργο, από τη μια έχουμε την ανώριμη, ανεύθυνη χρήση της και την απάνθρωπη μορφή της που δημιούργησε τον ιό κι από την άλλη τον επιζώντα επιστήμονα που προσπαθεί να βρει τη θεραπεία. Το αν θα τα καταφέρει θα το ανακαλύψουν μόνοι τους όσοι από εσάς τολμήσουν μια ματιά σε μια ταινία παλιομοδίτικη για πολλούς, αλλά πολύ μπροστά για την εποχή μας για μένα.
Μια απόδραση για όλους τους απελπισμένους από τον σύγχρονο, άψυχο κινηματογράφο και ένα αναζωογονητικό ταξίδι στον παλαιάς κοπής τρόμο.
Αντώνης Μπούζας
Αντώνης Μπούζας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου