Φανοστάτες

Βλέπεις κάτι ανθρώπους
που είναι φανοστάτες.
Φωτίζουν την πορεία μας
υπό σκιά μιας έκλειψης.

Στέκουν αγέρωχοι θαρρείς
μα μόνο αυτοί ξέρουν.
Πόσο ο φόβος τους χτυπά
και οι δικοί τους τρέχουν.

Τα πιτσιρίκια τους πετούν
πέτρες που τους πληγώνουν.
Και οι ενήλικες βαρούν
με λόγια και σκοτώνουν.

Αν τύχει φίλε και σταθείς
δίπλα σε φανοστάτη,

να τον κεράσεις μια γουλιά
απ' της καρδιάς τα βάθη.

Να τον κεράσεις μια πνοή.
Χρόνια δεν ανασαίνει.
Να του χαρίσεις μια ζωή.
Μας ζει, αλλά πεθαίνει.

(Αντώνης Μπούζας)