Σκιές

Στο πέρασμά μου 

τα σπίτια καίγονται. 

Δεν έχω αίμα 

μες στο μυαλό. 

Με κάθε χάδι 

οι θέρμες σβήνουνε. 

Δεν έχω λόγο 

να προσπαθώ.

Στο πέρασμά σου 

συντρίμμια ορθώνονται. 

Δεν είσαι όμως 

αποδεκτός. 

Στο πρόσωπό σου 

κλόουν οδύρονται. 

Εγώ δεν είμαι 

πιο μισητός.

Μα σε ζηλεύω. 

Και σε γυρεύω. 

Βουνά γκρεμίζω. 

Σπηλιές φωτίζω. 

Να σε στριμώξω.

Και να το διώξω. 

Το διαολάκι 

που με ρουφά.

Στο πέρασμά μου 

κήποι πυργώνονται. 

Αίμα κοχλάζει 

μες στο μυαλό. 

Για χρόνια ψάχνω

μα είσαι άφαντος.
Κι όμως τα έργα σου 

θα συναντώ.

Αντώνης Μπούζας