Τόποι αλμυροί

Παραθαλάσσιες περιοχές.

Πίκρας και πόνου δαμαστές.

Τόποι για ποίηση φτιαγμένοι.

Το αεράκι να φυσά τη ψημένη τη ψυχή μας.

Στους δρόμους σας περπάτησα ημέρες με λιακάδα. 

Στην αμμουδιά αντίκρισα σειρήνες ξαπλωμένες. 

Δόξασα τον ήχο των κυμάτων κραυγάζοντας πρωτόγονα.

Έπαιξα κρυφτό με τον ήλιο μα οι σκιές με πρόδωσαν.

Παραθαλάσσιες περιοχές.

Μητέρες της ευδαιμονίας.

Όντα της έκστασης,όταν η μέρα σας αποκαλύπτει. 

Πλάσματα του ρομαντισμού,όταν η νύχτα σας φλερτάρει.

Κάθε φορά που σας αφήνω

λέω "εις το επανιδείν".

Σε ένα χρόνο πίσω θα μαι,

να σας γευτώ,

να με αδειάσετε.

Κι όταν ξανά το καλοκαίρι φτάνει,

τρέχω πίσω σ' εσάς.

Σπάζω το ρολόι μου

και στην άμμο πέφτω τυλιγμένος

μέχρι η οδύνη να περάσει...

(Αντώνης Μπούζας)