Γραφομηχανή – νεραϊδόκοσμος

Καθώς τα πλήκτρα της πατώ, νεράϊδες πετάγονται από μέσα της 
και το δωμάτιο γεμίζουν.

Και, ξωτικό εγώ για τους ανθρώπους, βρίσκω σ' αυτές φιλί.

Μια την ξαπλώνω στο κρεβάτι καθώς μου τραγουδά γλυκά

"Ηρέμησε, αγάπη μου. Όλα είναι μια χαρά".

Στον κόσμο της συντρόφου μου, γραφομηχανής παντοδύναμης,

ο δήμιος κι ο μελλοθάνατος χορεύουν μαζί.

Το Καλό και το Κακό παντρεύονται.

Δεν είμαι προφήτης, καλλιτέχνης είμαι!

Στους τοίχους φυτρώνουν λουλούδια,

καθώς την ερωμένη μου χαϊδεύω και σ' οργασμό τη φέρνω.

Κι εκείνη γεμίζει τις σελίδες μου ελπίδα.

Τον λευκό εφιάλτη τους ξορκίζει.

Και το κενό που έχω μέσα μου εξαφανίζει.

Γιατί να γίνεις ποιητής αλήθεια;

Για να δώσεις στους ανθρώπους το μύθο

και να τους κρατήσεις ζωντανούς.

Ιερό το έργο σου και η αποστολή σου.