Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Χωρίς τίτλο

Νέκταρ-φαρμάκι το κορμί σου, και ουτοπία-κόλαση.
Όταν μιλάς νιώθω πως με βιάζεις.
Όταν βογκάς με δένεις πιο σφιχτά.
Λέω να φύγω, να γλιτώσω. Εσύ το ξέρεις πως δε μπορώ.
Μαριονέτα σου έγινα. Και το μυαλό μου ανήμπορο να σκεφτεί.
Θέλει αίμα η βασίλισσα; Πάλι το στόμα θα ανοίξει.
Θέλει ζωή η βασίλισσα; Τη μαύρη μου τη μοίρα.

Έτσι απόψε κάθισα κι έφτιαξα ένα κοκτέιλ.
Πήρα μέλι. Πήρα κερί. Πήρα και χρώμα νυχιών και τα έριξα όλα μαζί να βράσουν.
Κοίταξε που με σπρώχνεις, αδιέξοδο φρικτό!
''Χωρίς τίτλο'' το βαφτίζω το ποίημα αυτό εδώ.
Να το διαβάσουν οι μελλοντικοί Εβραίοι και να ξέρουν.
Μπας και μπορέσει να τους βοηθήσει καθόλου αυτό.
Πίνω το ποτό και πάω στα τσακίδια, ήταν γραφτό.
Κάπως αλλιώς ονειρευόμουν την αγάπη, μη ρωτήσεις, θα σου πω.

Να ερχόσουν σαν την άνοιξη, να μου χάιδευες τις ουλές κι αυτές να βγάζαν φύλλα.
Να μου φιλούσες το κεφάλι, εκεί ψηλά που με κοπάνησαν, και να φύτρωνε μια μαργαρίτα.
Και παντού τριγύρω να χιόνιζε, εκτός από εκεί που θα ήμασταν εμείς.
Κάπως αλλιώς θα είμαστε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν χωρίς στρατόπεδα και βία.
Δείπνησα εγώ με το κοκτέιλ. Δείπνησε εσύ με την απουσία μου.
Άντε να δούμε τώρα που θα βρεις να πατήσεις, αδιέξοδο φρικτό.

Γυρίζει σπίτι η βασίλισσα, προστάζει και φωνάζει.
Ίχνος κανένα απ' το σκλάβο της, στα σύννεφα αράζει.
Ψάχνει, τον βρίσκει και μετά αρχίζει να κραυγάζει.
Ξερνάει όλο αστραπές και το τηλέφωνο αρπάζει.
Καλεί τον ξάδερφο, θαρρείς νέο θύμα πως ψάχνει.
Καλά να πάθει ο τσιγκούναρος, το όρθιο το ζώον.
Ποτέ μου δεν τον χώνεψα, στο καζάνι χωσ' τον όλον.

Όμως σαν φτάνει ο ακατονόμαστος, είναι ύποπτα ευγενικός.
Θέλει αίμα η βασίλισσα; Τη ρίχνει, τη χτυπάει.
Θέλει ζωή η βασίλισσα; Και τη δικιά της χάνει.
Το παλιοτόμαρο αυτό που το μωρό μου φόνευσε, παίρνει χρήματα και χρυσαφικά και γίνεται καπνός.
Μην κλαις, γλυκιά βασίλισσα. Το ξέρω πως μετάνιωσες. Σ' έναν άλλο κόσμο θα ‘μασταν το καλύτερο ζευγάρι.
Έλα τώρα να ζήσουμε εδώ όσα εκεί δεν ζήσαμε. Θέλω απόψε να μου πεις όσα ποτέ δεν είπες.
Ένα συγγνώμη μου χρωστάς και όλα μέλι γάλα.
Ποτέ δεν ειν' αργά. Τι λες; Το πάμε πάλι απ' την αρχή;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου