Για τη γυναίκα

Δεν πρέπει να πεθάνει η γυναίκα!

Μας είναι απαραίτητη.

Είναι αυτή που μας δίνει δύναμη, μόνο και μόνο με το χαμόγελό της.

Είναι αυτή που μας κάνει να συνεχίσουμε τον αγώνα, όταν όλα δείχνουν ότι έχει χαθεί.

Είναι αυτή που μας γιατρεύει τις πληγές με τον πιο θαυμαστό τρόπο.

Είναι αυτή που στον κρύο χειμώνα της ζωής την αγκαλιά της μας προσφέρει.

Είναι αυτή που μας ανασταίνει.

Συγχωρήστε την που σας μάτωσε τη ψυχή.

Και που στα πτώματά σας πάνω πάτησε.

Που σας συμπεριφέρθηκε σαν σε σκουπίδια.

Και που το στήθος της έγινε από πηγή ζωής πηγή θανάτου. Και το γάλα δηλητήριο.

Που σας γύρισε την πλάτη για τη δόξα.

Και που λησμόνησε ποια πραγματικά είναι.

Κατά βάθος όμως δεν άλλαξε!

Παίρνω κι όρκο αν θέλετε!

Αυτό το βλέπεις όταν σε έχει χτυπήσει πολύ άσχημα.

Κι εσύ αρχίζεις να κλαις, εκεί μπροστά της.

Αμέσως καταλαβαίνει ότι δεν έχει απέναντι εχθρό, μα έναν άνθρωπο.

Θυμάται ξαφνικά τι κρύβει μέσα της.

Το πρόσωπό της γίνεται γλυκό σαν το μέλι.

Σκύβει και σ' αγκαλιάζει.

Μην την αφήσετε να χαθεί!

Πρέπει όλοι εμείς που την αγαπάμε,

να παλέψουμε με νύχια και με δόντια.

Να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά.

Να χτυπήσουμε το τέρας της αλλοτρίωσης.

Όσα και να χάσουμε.

Και να τη σώσουμε!

Για να ξανάρθει η χαρά...