Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

Φτερά, χαμόγελο και μάτια σφραγιστά

Πέταξα σαν πουλί απ' το παράθυρό μου.
Ταξίδεψα σ' όλη τη γη μόνο με το μυαλό μου.
Είδα ανθρώπους λυπημένους, μες στην πίκρα βουτηγμένους.
Θέλησα να τους γλυκάνω τον πόνο.
Κι έτσι πήρα ένα μολύβι κι έγραψα γράμματα.
Τους τα πέταξα, τα διάβασαν και η λύτρωση τους άγγιξε.
Ένιωσα αμέσως καλλιτέχνης. Γιος του ήλιου, εγώ, πολεμιστής.

Είδα ακόμα μια κοπέλα που έκανε μπάνιο σ' ένα σιντριβάνι.
Τη χαιρέτησα .''Ποια είσαι;''
''Είμαι γοργόνα που απ' τη θάλασσα βγήκε για να σας θεραπεύσει!''
''Ο γιατρός μου διέγνωσε χρόνια κατάθλιψη και τάσεις αυτοκαταστροφής.
Ποια η θεραπεία;''
''Έλα να κάνεις μπάνιο μαζί μου, να βαφτιστείς αθάνατος, βασανισμένε!''
Και στο σιντριβάνι βούτηξα. Έπαιξα μαζί της σαν το μικρό παιδί.
Και τα νερά με ξέπλυναν.
Και το ταξίδι μου συνέχισα, αφού η κάθαρση είχε επέλθει.

Έφτασα κάποτε σ' ένα μουσείο.Προχώρησα μέσα με ευλάβεια.
Περπατούσα για ώρα σ' έναν μεγάλο σκοτεινό διάδρομο χωρίς κανένα πίνακα στους τοίχους.
Και κάποτε είδα που οδηγούσε ο διάδρομος.
Κατέληγε σε έναν πίνακα που έδειχνε μια μάσκα.
Μια φωνή μου είπε να τον καταστρέψω.
''Αλλά όχι εδώ. Όταν θα φτάσεις ψηλά, στα σύννεφα.''
Τον πήρα λοιπόν μαζί μου και βγήκα έξω.

Ο αέρας με χτυπούσε αλύπητα, μα πόσο όμορφο το ράπισμά του.
Άρχισα να ανεβαίνω.
Ένα ελικόπτερο κόντεψε να με διαλύσει. Μα εγώ ένιωσα μόνο σαν να με γαργάλησε!
Άγγιξα τα σύννεφα.Και τότε έβγαλα ένα σπίρτο.
Με τη φωτιά του πυρπόλησα το μνημείο.
Έκαψα τη μάσκα για να συνθλίψω τις αλυσίδες.

Έπειτα ξύπνησα δίπλα σ' ένα τεράστιο ηχείο ,όπου είχα λιποθυμήσει προηγουμένως.
Όλο αυτό που έζησα ήταν μια παραίσθηση.
Και ο ήχος που έβγαινε με τσάκιζε.
Βγήκα από το μπαρ και πήγα σπίτι.
Όλη την υπόλοιπη μέρα θρηνούσα.............................
Κι όταν το βράδυ ξάπλωσα, βρέθηκα πάλι να πετάω!..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου